Piet van Gerwen
Graag besteed ik aandacht aan directeur Johan van de Steeg, die de St. Antonius Mulo en Mavo (SAM) groot gemaakt heeft.
In 1966 werd hij benoemd als directeur van de SAM. De school had toen 8 leerkrachten en ongeveer 200 leerlingen, waaronder voor het eerst 30 meisjes.
Op de eerste schooldag van 1966 verongelukte er een vrouwelijke leerling (Marianne van der Loo), waardoor er een domper op de vreugde van de start van het nieuwe schooljaar gezet werd.
De functie van directeur van een school in die tijd, was heel anders dan nu. Naast het lesgeven in Frans en/of Engels, leidde hij het team en verrichte ook werkzaamheden, die tegenwoordig door de administratie, een conciërge, of door de huishoudelijke dienst worden gedaan.
Toen in 1968 Mulo, Mavo werd, veranderde er heel veel: er kwamen vakkenpakketten en andere leerstof. Ook mocht er een conciërge aangesteld worden en vanaf 1972 mocht ik Johan assisteren als adjunct directeur.
We vulden elkaar goed aan: hij vooral de onderwijskundige taken en ik vooral de organisatorische kant, waaronder het maken van de roosters. Over alle onderwerpen hadden we overleg en- als dat nodig was- liepen we meerdere malen per dag bij elkaar binnen.
Het aantal leerlingen nam flink toe: In 1984 waren er 581 leerlingen en ruim 35 personeelsleden. Dat betekende ook, dat het gebouw regelmatig flink uitgebreid moest worden met aantallen (nood)lokalen en bijruimten en verdere onderwijskundige voorzieningen.
Hij wist als geen ander, dat goed onderwijs samengaat met een goede sfeer op school. Hij stimuleerde dan ook de ontmoetingen tussen docenten onderling en elke gelegenheid voor een personeelsfeestje werd aangegrepen. Als iemand 12,5 jaar aan school verbonden was, of zijn of haar 25-jarig onderwijsjubileum vierde, werd dit steevast op school gevierd met zelf georganiseerde feestavonden. Na een officiële toespraak op zo’n avond, deed hij ook enthousiast mee met de liederen en de schetsjes. Ook als er eens een jaar niemand een jubileum vierde, werd er wel een reden gevonden om een feestje te bouwen en op die manier de onderlinge band optimaal te houden. Ik zal enkele foto’s van die feestjes op de site zetten. Een hoogtepunt van al deze vieringen was het 25-jarig bestaan van de school in 1983. Drie dagen lang stond de school in de belangstelling:
Dag 1 werd op school met leerlingen en docenten gevierd en in de namiddag een receptie met een tentoonstelling in De Pas.
Dag 2 was voor het personeel en genodigden met ’s avonds een feestavond in de Pas .
Dag 3 werd een reünie voor oud-leerlingen georganiseerd, zowel op school als in de Pas.
Johan was een democratische leider. Onderwijskundige veranderingen o.a. mavoproject, schoolwerkplan, mavo 3 en mavo 4, werden uitgebreid besproken met het team voordat ze ingevoerd werden. Ook het oprichten van een oudervereniging en later een medezeggenschapsraad werden door hem gestimuleerd. Het belang van de leerling stond altijd voorop.
Voor de leerlingen was hij streng maar rechtvaardig en consequent. De jaarlijkse buitenlandse reis met de examenklassen staat bij de leerlingen in het geheugen gegrift.
In 1989 besloot hij om gebruik te maken van de toenmalige DOP-regeling. (Doorstroming Onderwijzend Personeel)
Hij bleef actief in bestuurlijke functies van het maatschappelijke leven in Heesch en actief in de politiek. Maar ook het personeel van de school vergat hij niet: samen met Mimi de Leeuw richtte hij de Bond van Oud-Sammers op, kortweg BOS. Personeelsleden van de St. Antonius mavo die met pensioen gingen konden zich daarbij aansluiten. Als je de eerste keer bij de BOSSERS kwam, kreeg je een BOS speldje dat door hem zelf werd opgespeld.
Een paar keer per jaar werden er uitstapjes gemaakt door de Bossers, naar bezienswaardigheden, musea of excursies naar natuurgebieden en dergelijke. Die werden steevast afgesloten met een etentje. Daardoor bleef de onderlinge band van de gepensioneerden bestaan, tot op de dag van vandaag. (zie enkele foto’s)
Met respect en voldoening kijken we terug op wat hij voor het onderwijs en de gemeenschap van Heesch en Bernheze heeft gedaan. In het bijzonder de betrokkenheid bij iedereen van de school, zijn humor en de mooie poppetjes en figuren, die hij tekende in de schoolkranten, in de jaarboekjes, mededelingenblaadjes en persoonlijke felicitatiekaarten. Ze zijn uniek.
